عبدالله کوثری شاعر، مترجم و ویراستار متولد ۲۲ آبان ۱۳۵۲ در شهر همدان است.
دوران ابتدایی را در مدرسه نوبنیاد رازی گذراند و در دورهی دبیرستان مانند سایر برادرانش به مدرسهی البرز رفت. با وجود علاقهی بسیار به ادبیات، کوثری موفق نشد در رشتهی ادبی تحصیل کند؛ زیرا در آن زمان این رشته در دبیرستان البرز حذف شده بود. پس مجبور شد وارد رشتهی علوم طبیعی شود.
برای تحصیل اقتصاد وارد دانشگاه ملی شد اما به دلیل بی علاقگی به این رشته دانشگاه را رها کرد.کوثری در مجلات مختلفی اشعارش را چاپ کرد، اما موضوع مهمتری که برایش وجود داشت ملاقات با شاملو بود. او به اصرار یکی از دوستانش، اشعارش را نزد شاملو برد و همین ملاقات موجب چاپ اشعار کوثری در مجلهی خوشه شد. در سال ۱۳۴۷ با برگزاری هفتهی «شبهای شعر خوشه» به کوشش احمد شاملو که بزرگترین حرکت مردمی نوپردازان از آغاز پیدایش شعر نو تا پیش از شبهای شعر کانون نویسندگان ایران در ۱۳۵۶ بود، در بیستوهفتم شهریور عبدالله کوثری در کنار مهدی اخوان ثالث، منصور اوجی، بیژن الهی، منصور برمکی، محمد حقوقی، محمدرضا شفیعی کدکنی و خانم «ف. الف. نیسان» شعر خواند.
عبدالله کوثری در سالهای 1352 تا 1354 مشغول به کار در بخش مرکزی کتابخانهی ملی ایران بود و در همین ایام تصمیم به ترجمه کردن گرفت، اما با این فن بهخوبی آشنا نبود و مطالعهی ترجمههای مترجمانی چون نجف دریابندری، رضا سید حسینی، محمد قاضی و محمود اعتمادزاده فنون ترجمهی درست را با او آموخت. در سال 1354 به مؤسسهی بنیاد پژوهشها رفت که باعث همکاریاش با داریوش آشوری و منوچهر صفا شد و در همین مؤسسه به کار در زمینهی ویرایش پرداخت؛ اما تنها یک سال آنجا ماندگار بود و سال بعد ویراستار علوم اجتماعی دانشگاه صنعتی شد. در همین زمان بود که از شعر فاصله گرفت و به ترجمه و ویرایش نزدیک شد. کوثری مدتی هم در انتشارات دانشگاه فارابی کار میکرد، اما در نهایت خودش را بازخرید کرد.
از برخی از ترجمههای عبدالله کوثری میتوان به عناوین زیر اشاره کرد.
مجموعه آثار آیسخولوس، آئورا، گفتگو در کاتدرال، ایران جامعهی کوتاه مدت، سالومه، ریچارد سوم، کلیسای شیطان و...
منبع: مجلهی آوانگارد.