کلیسای شیطان
ماشادو دِ آسیس
هفده داستان گردآوری شده در این مجموعه نمایانگر جهان بینی و سبک منحصر به فرد او در نوشتن است. این مجموعه تعداد داستان‌های ترجمه شده از او به زبان انگلیسی را دوبرابر کرده است. داستان‌های ماشادو اغلب شامل تصویری چیره‌دستانه و طنزآمیز از ارزش‌های طبقه‌ی متوسط و ساختار اجتماعی برزیل در دوره‌ی امپراتوری دوم و نخستین سال‌های جمهوری در این کشور است. اگر ماشادو خود را به نوشتن داستان‌های عاشقانه‌ی اخلاقی و مطبوع و نیز حکایاتی در باب دسیسه‌‌چینی‌های محافل بالای جامعه محدود می‌کرد، میراث او برای نسل‌های آینده چیزی نمی‌بود جز تصویر مینیاتوری اندکی طعنه‌آمیز و البته دلنشین و سرگرم‌کننده‌ای از دوران خوش جامعه‌ی برزیل. اما از اواخر دهه‌ی ۱۸۷۰ داستان‌های او رفته‌رفته بدل شد به حمله‌ای هجوآمیز و ویرانگر به جامعه‌ی آن‌روز برزیل و البته کل بشریت. چنان‌که هلن کالدوِل می‌گوید، «در داستان‌های ماشادو چیزی نمی‌بینیم که نشان دهد او از عصری که در آن می‌زیست و نیز از وطن خود چندان رضایتی داشته است.»
ماشادو در داستان هایش، ضمن توصیف سبک زندگی و ساختار خانواده های طبقه ی متوسط، سخت به این طبقه می تازد. او پیوسته به خواننده گوشزد می کند که رفاه مادی شخصیت هایش یا محصول نظام طبقاتی بی انعطاف است یا از کیسه ی دیگران به دست آمده: دوستی و ازدواج براساس منافع شخصی، موقعیت مالی یا طبقه ی اجتماعی است؛ دسترسی به مشاغل و پایگاه های حکومتی برای کسانی که برای تامین معاش خود ناچارند کار کنند بستگی به روابط نزدیک با خانواده های متنفذ دارد؛ شخصیت های متعلق به قشر بالایی طبقه ی متوسط از فراغتی برخوردارند که به لطف ارث و میراث و اجاره گیری و بهره مندی از املاک و مستغلات نصیب ایشان شده؛ نوکران خانه زاد و بستگان مستمند طفیلی و مواجب بگیر توانمندان می شوند. تشدید غرایز دیگر آزارانه و پرهیز از کار بدنی از نتایج بالقوه ی نیروی فسادآور برده داری است. بسیاری از شخصیت های ماشادو گویی استعدادی در گریز از هر کار سودمند دارند. اینان کاهل، خموده، منفعل، بی احساس و بیبهره از قوه ی ابتکار هستند، تا آنجا که در برابر مشکلی چون کنش واقعی پاک فلج می شوند.
زنان داستان های ماشادو بیشتر گرایش به بیرونی دارند و از اندرونی گریزانند، خودخواه و بی بهره از عاطفه ی مادری اند و به لحاظ جسمی، فکری یا عاطفی سترونند. اگرچه بیشتر خطاها و کمبودهای بشری که ماشادو به نقد کشیده محدود به زمان و مکان نیست و جنبه ی همگانی دارد، بسیاری از برزیلی ها نقدهای گزنده ی او را به خود گرفتهاند و ماشادو را متهم می کنند که تصویری بدبینانه از جامعه ی برزیل ترسیم کرده و حتی او را از عضویت در جمع نویسندگان برزیل محروم کرده اند. البته ماشادو با بسیاری از شخصیت هایش همدلی می کند، اما این همدلی با طنز و طیبت آمیخته است. او به تعارض های بشری بی اعتنا نیست، اما خوش طبعی و طنز را به کار می گیرد تا بر پوچی و بی حاصلی آن تعارض ها تاکید کند، خاصه آن گاه که این تعارض ها را در متن جهانی قرین آرامش مشاهده کنیم. چنین چشم اندازی حاصلی جز درماندگی ندارد و آنچه نصیب فرد می کند تفرجی آمیخته به حسرت است و بس.
تهران، خیابان کریمخان زند، خیابان خردمند جنوبی، کوچه ی وفایی ورمزآبادی، پلاک1
021-88328688
info@nashremad.com
همه ی حقوق برای نشر مَد محفوظ است.
سبد خرید