سبیل
امانوئل کارِر
در صفحات آغازین داستان، راوی بی نام به سراغ تراشیدن سبیل ده ساله خود رفته است و آن را با جزییاتی پر از احساس شرح می دهد. اما همسرش اگنس دگردیسی عیان او را نادیده می گیرد و معتقد است که او همیشه سبیل خود را می تراشیده. آیا اگنس دیوانه شده یا با نیات شیطانی سعی دارد تا شوهرش را به جنون برساند؟ سبیل یا فقدان آن نقطه اتکای پیش پا افتاده ایست که تعادل راوی وابسته به آن است. در ادامه همسرش وجود افرادی که راوی آن ها را از دوستان نزدیکش می داند انکار می کند و به او اطلاع می دهد مدتی است پدر عزیزش فوت کرده. کارِر در سبیل که از اولین آثار او با رویکردی آمریکایی در روایت است فروپاشی پرقدرت دنیای قهرمان داستان و واژگونی دریافت راوی از جهان واقعی را رنگ آمیزی کرده است.
همان گونه که ذهن او به مانند یک ترن هوایی نامتعادل میان روشنایی و جنون در گردش است، راوی نیز که غرق در هراس و ناامیدی است از پاریس به هنگ کنگ فرار می کند. از خال های پراکنده شده از کرم موبر در آغاز داستان تا پایانی متلاشی کننده ، خطی ظریف در این روایت واقعیت را از سراب و سلامت عقل را از آشفتگی متمایز میکند. سبیل نمونه ای درخشان از این واقعیت غیر قابل اجتناب روایت است که خواننده اسیر نظرگاه یک راوی است، هر قدر هم غیرقابل اعتماد باشد و یا سوررئال.
تهران، خیابان کریمخان زند، خیابان خردمند جنوبی، کوچه ی وفایی ورمزآبادی، پلاک1
021-88328688
info@nashremad.com
همه ی حقوق برای نشر مَد محفوظ است.
سبد خرید