سعاد العامری در سال 1951 متولد شده است، یعنی سه سال پس از آغاز اشغال فلسطین و تشکیل دولت اسرائیل. مادرش اهل دمشق بود و پدرش مردی فلسطینی از اهالی یافا که در گرماگرم جنگ 1948 از خانه گریخت. به تعبیر خانم العامری در یکی از کتاب هایش، نطفه ی او در بیت المقدس بسته شده، در دمشق به دنیا آمده، در امّان پایتخت اردن بزرگ شده و تا هجده سالگی در این شهر زندگی کرده است. سپس برای تحصیل به بیروت رفته و در دانشگاه آمریکایی این شهر معماری خوانده است. العامری تحصیلات معماری اش را در میشیگان و ادینبرا ادامه داده و سرانجام در سال 1981 به رام الله رفته و استاد دانشگاه بیرزِیت شده است. این که چطور از رام الله سردرآورد و در آنجا با سلیم تماری، همسر آینده اش، آشنا شد و برای دریافت کارت اقامت در رام الله چه مشکلاتی را پشت سر گذاشت ماجرای مفصلی است که وی آن را در کتاب مشهورش، شارون و مادرشوهرم: خاطرات رام الله، روایت کرده است. العامری در سال 1991 سازمانی به نام رواق را بنیان نهاده که هدفش حفظ میراث معماری فلسطین است.
سعاد العامری تا سال 2004، یعنی تا پنجاه و سه سالگی، هیچ تجربه ای در نویسندگی نداشت و در واقع رویدادی سیاسی او را به این مسیر کشاند. در سال 2002، وقتی ارتش اسرائیل شهر رام الله را اشغال و مقر یاسر عرفات را محاصره کرد، سعاد در این شهر گیر افتاد. او هرشب برای دوستانش در نقاط مختلف دنیا ایمیل هایی می فرستاد و ضعیت خودش و شهر را شرح می داد. بعد از پایان آن دور از جنگ، دوستانش به او پیشنهاد کردند این ایمیل ها را در قالب کتابی منتشر کند. سعاد پذیرفت و بخش دیگری را نیز به این اثر افزود: روایت زندگی اش را از 1981 تا پیش از آن جنگ. شارون و مادرشوهرم کتاب موفقی از کار درآمد و به چندین زبان (از جمله فارسی) ترجمه شد. استقبال مخاطبان سعاد العامری را بیش از پیش به نوشتن برانگیخت. یکی از مهم ترین ویژگی های آثار او طنز گزنده ای است که با شرایط غم انگیز پیرامونش در تضاد قرار می گیرد و ذهن خواننده را بیشتر با آن شرایط درگیر می کند.